Wonen in de zee
In de jaren zestig maakte het zogenaamde ‘saturatieduiken’ het mogelijk om langere tijd op grote diepten te blijven. Duikers verblijven dan in een ruimte waarin dezelfde druk heerst als die ze in hun werkomgeving onder water ondervinden. Zo hoeven zij slechts één keer, aan het einde van de missie, het decompressieproces te ondergaan.
Dit proces kan het horloge beschadigen. De duikers ademen namelijk een gasmengsel in dat hoofdzakelijk uit helium bestaat en waarvan de uiterst kleine atomen de horlogekast kunnen binnendringen. Bij terugkeer naar het wateroppervlak kan het helium dat in het horloge is achtergebleven een overmatige druk veroorzaken die schadelijk kan zijn voor de duikhorloges.
Om dit probleem op te lossen, introduceerde Rolex in 1967 de Sea‑Dweller, een duikhorloge met een heliumventiel. Dit unieke ontluchtingsventiel gaat automatisch open zodra de druk in de kast te hoog wordt, waardoor de heliumatomen kunnen ontsnappen.
