در کمال تعجب، ما تمایل زیادی به تسریع در گذر زمان داریم.
این با توجه به اینکه ما ساعت‌ساز هستیم، آن‌قدرها هم غیرمنطقی نیست. ما دستگاه‌هایی را طراحی می‌کنیم و می‌سازیم که تنها هدفشان شبیه‌سازی استهلاک کل عمر ساعت‌ها ظرف تنها چند روز است.
یکی به‌طور خستگی‌ناپذیری بند ساعت را می‌لرزاند. دیگری به‌طور مداوم قفل‌ها را باز و بسته می‌کند. یکی ساعت‌ها را تحت فشار ۴/۵ تُن متریک قرار می‌دهد. دیگری آن‌ها را از بیست موقعیت و ارتفاع مختلف رها می‌کند. یکی آن‌ها را در نمک و کلر غوطه‌ور می‌کند. دیگری شن و ماسه ساینده را رویشان می‌ریزد. یکی آن‌ها را تا نهایت ممکن گرم می‌کند و دیگری آن‌ها را منجمد می‌سازد. همه این‌ها و بسیاری موارد بیشتر، توانایی ساعت را بیشتر از هر چیزی که ممکن است تحمل کند، آزمایش می‌کنند. اما ما به این بسنده نمی‌کنیم.
از آنجا که تغییراتی هست که هیچ دستگاهی نمی‌تواند آن‌ها را بازتولید کند، ما آزمایش دیگری را برای ساعت‌هایمان ابداع کرده‌ایم: استهلاک در شرایط واقعی. در واقع، نمونه‌های اولیه ما می‌توانند سال‌ها قبل از رسیدن به مرحله تولید، پوشیده شوند. این تا به امروز طولانی‌ترین آزمون ما بوده است؛ آزمونی که فقط به یک دلیل به آن پایبندیم. و آن این است که تضمین واقعی عملکرد هر ساعت در طول زمان فقط به صرف زمان نیاز دارد. زمانی بسیار زیاد.
دانش ساعت‌سازی رولکس
